در بخش اول این نوشتار به مطالبی از قبیل چگونه افکار مردم را شناسایی کنیم؟ مغز راستگوی ما،ارتباطات غیر کلامی و مغز حاشیه ای پرداختیم.
با ادامه این مطلب با ما همراه باشید.
احتمالا والدین شما، وقتی کودک بودید و غذایی که در بشقابتان بود را اصلا دوست نداشتید به شما می گفتند : قیافتو اونجوری نکن! باید غذاتو بخوری. آن ها با این کار،شما را به پنهان کردن تفکرات واقعی تان تشویق می کردند.
بنابراین ما از همان کودکی یاد گرفتیم که چهره های خود را غیرقابل اعتماد کنیم . آن ها اهداف واقعی ما را مخفی می کنند، چون تغییر حالت چهره برای ما کار سختی نیست.
تمرکز بر حالت صورت رایج ترین اشتباهی است که مردم هنگام تلاش برای خواندن زبان بدن کسی که دوستش دارند انجام می دهند.
اغلب سیگنال های زبان بدن توسط اعضایی که اصلا انتظارش را نداریم فرستاده می شوند، مثل پاها!
حقیقت این است که پاهای ما میلیون ها سال پیش از ظهور زبان شفاهی به طور لحظه ای به تهدید، واکنش نشان داه اند. پاها به ما کمک می کنند تا به سرعت از شن های داغ فرار کنیم یا حشرات موذی روی زمین را که به ما نزدیک می شوند از بین ببریم. این میراث به جا مانده از اجدادمان هنوز هم قابل مشاهده است؛ حرکت پا حرکتی غیر ارادی و راستگو است. به عنوان مثال اینکه پای همراهتان از شما دور می شود، دو معنی می تواند داشته باشد: او قصد دارد برود یا احساس اطمینان نمی کند. دلیل دیگر اهمیت سیگنال های غیر کلامی پا، این است که آن ها به راحتی تشخیص داده می شوند و بقیه بدن را تحت تاثیر قرار می دهند.
به عنوان نمونه، پاهای ضربدری می توانند معانی مختلفی داشته باشند . معمولا وقتی شما احساس راحتی می کنید پاهای خود را به شکل ضربدری قرار می دهید. وقتی دو نفر در حال گفتگو با یکدیگر پاهایشان را به فرم ضربدری قرار داده اند نشان از این دارد که هر دوی آن ها با هم احساس راحتی می کنند. ضربدری نبودن پاها در حال ایستاده می تواند نشانه ای از راحت نبودن باشد.
اما در حالت نشسته ضربدری بودن پاها می تواند به عنوان مانعی بین فرد شنونده و سخنور تلقی شود که نشان می دهد آن ها می خواهند از هم فاصله بگیرند.
جا دارد از دیگر سیگنال های پا نیز در اینجا یاد کنیم. اغلب وقتی خوشحال می شویم پاهای خود را تکان می دهیم و به بالا می بریم. آن حرکات می توانند در بدن حتی تا دهان، گسترش یابند. وقتی استرس داریم در حالت نشسته آن ها را مرتبا تکان می دهیم و معمولا عرق می کنیم . وقتی شرمساریم آن ها را به هم نزدیک تر کرده و سر خود را پایین می اندازیم . بنابراین حرکات پا بر دیگر قسمت های بدن تاثیر گذار است؛ مراقب آن ها باشید!
دست ها حساس ترین عضو بدن در واکنش به استرس یا ناراحتی هستند
آخرین باری که با یک غریبه دست دادید چقدر طول کشید ؟ آیا بازوی او را نیز لمس کردید؟
چقدر قوی بودند؟
واقعیت این است که ما با تماشای دستان یک شخص می توانیم به افکار و اهداف او پی ببریم. اما چرا و چگونه؟
چون دست ها به شدت تکامل یافته هستند. آن ها به عنوان کلید بقای انسان، با ظرافت بسیار امورات روزانه مان را به انجام می رسانند و در کار خود همتا ندارند. ما نه تنها آن ها را برای کشیدن نقاشی های دقیق و ظریف روی بوم بلکه برای حمل اشیا سنگین نیز استفاده می کنیم . دست های ما قادرند اطلاعات حساس زیادی به بیرون منتقل کنند.
انسان ها به طور طبیعی تمایل دارند روی دست دیگران تمرکز کنند. کمی دقت کنید می بینید که شعبده بازها،جادوگران و هنرمندان چطور از علاقه ما به حرکات دست برای رونق بخشیدن به حرفه خود استفاده می کنند.
این تمایل انسان به توجه و تمرکز روی دست ها، برای بقای ما لازم و منطقی است، زیرا اگر ببینیم کسی چیزی در دست دارد باید بفهمیم که آیا آن شی تهدیدآمیز هست یا خیر!
ما باید بدانیم که اگر کسی به چیزی یا به ما اشاره می کند دقیقا چه هدف و معنایی دارد.
اشاره کردن به یک نفر واکنش های منفی و خصومت آمیز را تهدید می کند.
تصور کنید کسی در حالی که به شما اشاره می کند این جمله را می گوید: می دونم که تو این کارو کردی.
بدون اشاره کردن، این حرکت ممکن است فقط یک مشاهده عادی باشد اما با اشاره کردن تبدیل به نشانه اتهام یا تهدید می شود.
انگشت شست نیز به تنهایی می تواند بیانگر چیزهای مختلفی باشد.برای مثال اشاره انگشت شست به سمت بالا یک حرکت مهم و رایج است که اکثر مردم جهان آن را درک می کنند و افرادی که دارای موقعیت جهانی بالایی هستند یا حداقل خواستار آن هستند اغلب با انگشت شست بیرون از جیب که نشانه اعتماد به نفس بالاست دیده می شوند. در مقابل آن انگشت شست پنهان شده در جیب نشان از موقعیت پایین اجتماعی یا اعتماد به نفس ضعیف دارد.
بنابراین دفعه بعد که دو نفر را دیدید که دست می دهند، دقت کنید که دست هایشان پس از تماس با یکدیگر دقیقا چه کار می کند.این مشاهده اولین برداشت شما از روابط بین آن دو است.
اشارات غیرکلامی، کلیدی برای تشخیص عدم صداقت هستند.
منبع: کتاب زبان بدن – what every body is Saying اثر جو ناوارو